شاید اگر قرار باشد تنها و تنها یک اقلیم را به نام فوتبال بشناسیم، هیچ منطقه‌ای سزاوارتر از خوزستان نیست. خوزستانی که در سال‌های زیادی محل پروررش استعدادهای ناب فوتبال ایران بود و بزرگان زیادی را به فوتبلال ملی معرفی کرد. بزرگانی که هر کدام در تیم‌های خود وزنه و رکن موفقیت شدند و توانستند به افتخارات باشگاهی و ملی زیادی برسند؛ گرچه خوزستان به عنوان پرورش‌دهنده و تربیت‌کننده فوتبالیست‌های بااستعداد، همیشه کمترین بهره را از دارایی‌های خود برده و بازیکنان این تیم به محض چهره شدن، در همان سن جوانی راهی تیم‌های بزرگ پایتخت و دیگر شهرها شدند.

خوزستان مهد فوتبال است، همان‌‌طور که مهد نفت است و همان‌طور که دیگران از نفت خوزستان بیشتر بهره بردند تا خود خوزستانی‌ها، دیگران از فوتبالیست‌های خوزستانی هم بیشتر بهره بردند تا خود تیم‌های خوزستانی؛ گرچه تیم‌های این منطقه سابقۀ قهرمانی‌های زیادی دارند اما تعدادآنها بسیار کمتر از حق فوتبال خوزستان است.

در لیگ برتر هم دو بار جام خلیج فارس روی دست کاپیتان‌های فولاد و استقلال خوزستان آرام گرفت.

حالا اما چند سالی است که بی‌توجهی‌های همیشگی به فوتبال خوزستان، کم‌کم آسیب‌رسان می‌شود. این خطه، منبعه فوتبال است و سرچشمه استعداد که هر قدر در رسیدگی به آن کاهلی شود، به همان نسبت فوتبال ایران متضرر خواهد شد. با این همه تیم‌های خوزستانی حال و روز خوبی ندارند و این نه یک اتفاق که یک نتیجه است؛ نتیجۀ بی‌توجهی مدیران این تیم‌‎ها و صاحبان صنایع به منطقۀ استعدادخیز.

فوتبال خوزستان در لیگ برتر شرایط بسیار اسفناکی دارد که به هیچ عنوان با داشته‌های این منطقه همگن و همخوان نیست. در حالی که لیگ به روزهای حساس خود نزدیک می‌شود برزیلی‌های آبادان به قعر جدول چسبیده‌اند و با آماری عجیب در گل زده و گل خورده، یکی از بدترین فصول خود را سپری می‌کنند. این در حالیست که صنعت نفت یکی از ریشه‌دارترین تیم‌های فوتبال ایران است و به لحاظ مالی نیز بسیاری از محدودیت‌های تیم‌های دیگر را قاعدتاً نباید داشته باشد. این تیم به نوعی امید اغلب استعدادهای خوزستانی است.

استقلال خوزستان هم که هنوز خاطره قهرمانی‌اش در لیگ در رقابت با تیم‌های نامدار پایتخت و سپاهان و دیگر تیم‌های صنعتی در خاطره فوتبالدوستان زنده است و نشان داد می‌توان با تکیه بر نیروهای بومی به شرط صلابت در مدیریت و ثبات تاکتیکی به نتیجه‌ای شگفت‌انگیز رسید و معجزه فوتبال را به سمت تیم خود متمایل کرد، حالا برای بقا می‌جنگد.

فولاد هم که در تمام دوره‌های لیگ شاید پایدارترین وضعیت را بین تمام تیم‌های خوزستانی داشت و همیشه بهترین انتخاب برای فوتبالیست‌های دیگر شهرها بود چون در این تیم می‌توانستند دیده شوند و یا خود را احیا کنند، در لیگ امسال وضعیت خیلی بهتری نسبت به دو تیم دیگر استان ندارد و با روزهای خوب خود بسیار فاصله دارد.

به هر حال، ادامه این روند فوتبال خوزستان را در بحران وارد می‌کند؛ بنابراین بهتر است علاج واقعه قبل از وقوع پیدا شود چراکه کاهش قدرت فوتبال خوزستان، تنها سقوط کردن یک تیم و یا دو تیم فوتبال نیست بلکه از بین رفتن مهم‌ترین سرچشمه استعداد فوتبال ایرانی است. این یعنی همه دست‌اندرکاران ورزش خوزستان، از استانداری تا اداره‌کل ورزش و هیئت فوتبال، باید دست به دست هم دهند و فوتبال ایران را از این بحران خارج کنند.