فاطمه احمدپور- در میان اشیای دزدیده‌شده، گردنبند مجموعه یاقوت‌های ملکه ماری-آمِلی و ملکه اورتانس وجود دارد که شامل هشت یاقوت و ۶۳۱ الماس است. تاج (دیادم) امپراتریس اوژنی- همسر ناپلئون سوم-که نزدیک به دو هزار قطعه الماس دارد نیز به سرقت رفته است. موزه لوور فهرست کامل اشیای ربوده‌شده را منتشر کرده است. با این حال دزدان هنگام فرار، تاج امپراتریس اوژنی را در مسیر جا گذاشتند...
در سینما و تلویزیون دنیا بارها فیلمها و سریالهای مختلفی درباره سرقت ساخته شده و ازجمله آنها یازده اوشن، سگدانی، مخمصه، سرقت از موزه، دزد خوب، الماس داغ، سرقت بزرگ قطار و...
در سینما و تلویزیون ایران نیز گرچه فیلمهای مختلفی درباره سرقت داشته‌ایم و ازجمله خداحافظ رفیق، شب غریبان، دستهای آلوده، عطش، خط ویژه و... تولید شده ولی سریال داوینچیز را باید تنها سریالی دانست که به طور مستقیم سوژه سرقت از موزه را در دستور کار قرار داده.
سریال داوینچیز را افشین هاشمی براساس فیلم‌نامه‌ای از آرین گلصورت نوشته که داستان تلاشهای پرویز و ملیحه زن و شوهری را روایت میکند که در موزه‌ای در تهران کار می‌کنند. یک شب که این زوج مشغول انجام وظایف خود هستند، اتفاق غیرمنتظره‌ای در موزه می‌افتد که آنها را سر یک دوراهی قرار داده و میتواند زندگی‌شان را برای همیشه تغییر دهد و این گونه است که آنها به فکر سرقت از موزه می‌افتند و طرح ریزی برای این سرقت را پی می‌گیرند.
داوینچیز با زبان طنز و شکل دهی نوعی کمدی موقعیت های منتج از تفاوت رفتاری آدم های ساده دلی که میخواهند مشکلات خود را با یک سرقت حل کنند، توانست از همان قسمت‌های ابتدایی مورد توجه مخاطبان قرار گیرد و همزمان با پخش نیز ازجمله سریال‌هایی بود که پلان هایش در فضای مجازی بازنشر میشد.
در روزهای اخیر و بعد از انتشار خبر سرقت از موزه لوور، مجددا سریال داوینچیز در کانون توجه مخاطبان ایرانی قرار گرفته و به غیر از آنها که قانونی و از طریق پلتفرم نماوا یا سایت های دانلود قانونی، سریال را می‌بینند، کم نیستند شبکه های ماهواره‌ای فارسی زبانی که این سریال را در کنداکتور پخش قرار داده‌اند. کانال های تلگرامی عرضه فیلم و سریال نیز دوباره داوینچیز را بالا آورده و در فهرست سریالهای در حال عرضه قرار داده‌اند...
ورای مضمون سرقت از موزه، یک دلیل دیگر توجه به داوینچیز را می‌توان لحن کمدی تقریبا سالم آن دانست یعنی در کنار نوآوری در خط داستانی، نماوا به عنوان پلتفرم تولید‌کننده سریال بسیار سعی کرده بود که برخلاف روال بازاری، از کمدی های کلامی منشوری پرهیز کند و به جایش با حادثه سازی های کمیک و همچنین استفاده از نوعی فانتزی سازی، از مخاطب خنده بگیرد و بدیهی است در شرایطی که نه در سینما و نه در شبکه خانگی، کمدی های سوژه‌محور سالم کم داریم یا نداریم، سریال داوینچیز میتواند دیده شود و باز هم لبخندی بر لب مخاطبان بیاورد. خیلی‌ها هم فقط این سریال را می‌بینند که از چند و چون کار و بار موزه‌ها سردربیاورند که این هم در نوع خود، میتواند الگویی باشد برای کمدی سازان که از خانه های قهرمانی یا محله های حاشیه‌ای و یا آن ویلاهای اعیانی، بیرون بکشند و در فضاهای تازه و متفاوت، کمدی سازی انجام دهند.