دقیقاً در همین روزها خبر بزرگتری نیز به گوش رسید و آن هم به رسمیت شناخته شدن و ثبت «منشور کوروش کبیر» به عنوان نخستین منشور حقوق بشر در تاریخ جهان در صحن چهل‌وسومین کنفرانس عمومی یونسکو در سمرقند بود. اتفاقی بزرگ که در ۶ نوامبر ۲۰۲۵ (نیمۀ آبان‌ماه) رخ داد و بار دیگر قدرت تمدنی و فرهنگی ایران را به رخ جهانیان کشاند و نشان داد که تمدن ایران تا چه اندازه اصالت و جایگاه دارد.
حالا وقت آن رسیده که نگاهی تازه به تاریخ واقعی و حقیقی ایران بزرگ انداخته شود. تاریخی سرشار از افتخار و صلح‌طلبی و عزتمندی و صدالبته قدرتمندی و اقتدار. شاید در تمام تاریخ ایران پیش از اسلام، هیچ اثری و هیچ سندی به اندازۀ منشور کوروش بزرگ نمی‌تواند بیانگر دیدگاه بلند و نگاه تمدنی ایرانیان به مسئلۀ حقوق بشر باشد و بی‌راه نیست اگر این منشور را اصیل‌ترین سند هویتی ایران بدانیم که حالا حتی یونسکو و همۀ جهان را به کرنش در برابر تمدن ایرانیان واداشته است.
این ظرفیت بزرگ نباید نادیده گرفته شود و یا مورد غفلت قرار بگیرد. قطعاً این منشور اگر در تاریخ غرب یا شرق بود، امروز بزرگترین اقدامات رسانه‌ای و فرهنگی برای معرفی آن انجام می‌شد؛ کاری که باید به طور جدی در دستورکار قرار بگیرد، به خصوص در این ایام که تبلیغات رسانه‌های غربی به دنبال ایران هراسی و حتی وارونه نشان دادن واقعیت‌های تاریخی و تمدنی است.
فراموش نکنیم همان‌گونه که تاریخ فراموش نخواهد کرد، یونسکو در پاسداشت این میراث انسانی و ارزش جهانی به اجماع رسید تا منشور کوروش را به عنوان نخستین نمود مکتوب از اصول آزادی، عدالت، مدارا و احترام به تنوع فرهنگی به تصویب برساند.
قطعاً زمان آن رسیده که این سند به عنوان افتخار تمدن ایرانی با تمام ریزه‌کاری‌های آن در ابعادی بزرگ ساخته و در سراسر کشور نصب شود تا جوان امروز هویت بزرگ و اصیل خود را بشناسد و بداند ریشه در کدام آب و خاک دارد. منشور کوروش بی‌شک از قدرتمندترین سلاح‌ها برای بازیابی هویت ایرانی است و حالا که گشایشی صورت گرفته، جای دارد که چنین رخداد بزرگی را با اقدامات مقتضی قدردان باشیم.
منبع: تماشاگران امروز