من در کتاب تازه‌ام از ده تهدید بزرگ که جهان را تهدید می‌کند سخن گفته‌ام تهدیداتی که آینده‌مان را به خطر می‌اندازند. به من گفته می‌شود بدبین هستم، اما واقعیت آن است که من یک «رئالیست» (واقع گرا) هستند. من به تهدیداتی اشاره می‌کنم که واقعی هستند و هیچ کس وجود آن را انکار نمی‌کند. من در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی در ایتالیا بزرگ شدم. در آن زمان، من هرگز نگران جنگ بین قدرت‌های بزرگ یا زمستان هسته‌ای نبودم، زیرا بین شوروی و غرب تنش‌زدایی وجود داشت.

در آن زمان هرگز واژه تغییرات آب و هوایی و یا یک بیماری پاندمی جهانی را نشنیده بودم. هیچ کس نگران این نبود که ربات‌ها اکثر مشاغل انسانی را در دست بگیرند. ما تجارتی آزادتر و روند جهانی شدن را داشتیم و در دموکراسی‌های با ثبات زندگی می‌کردیم حتی اگر کامل نبودند. بدهی‌ها بسیار کم‌تر از امروز بودند. جمعیت کهنسال نبود و هنوز از سیستم‌های بازنشستگی و مراقبت‌های بهداشتی حمایت صورت می‌گرفت. این دنیایی بود که من در آن بزرگ شدم و اکنون باید نگران همه این موارد باشم و سایرین نیز باید نگران باشند.

در نشست صندوق بین‌المللی پول در واشنگتن حضور داشتم. «نایل فرگوسن» مورخ اقتصادی در سخنرانی‌ای در آنجا گفت اگر مانند دهه ۱۹۷۰ میلادی دچار بحران اقتصادی شویم خوش شانس خواهیم بود و نه دچار جنگی مانند دهه ۱۹۴۰ میلادی. مشاوران امنیت ملی نگران درگیر شدن ناتو در جنگ بین روسیه و اوکراین بودند و ایران و اسرائیل در مسیر برخورد با یکدیگر قرار دارند. امروز صبح خواندم که دولت بایدن انتظار دارد چین زودتر از زمان پیش بینی شده به تایوان حمله کند. راست‌اش را بخواهید جنگ جهانی سوم به طور موثر در اوکراین و فضا مجازی آغاز شده است.

سیاستمداران جهان باید پیش از آن که مراقب وضعیت چین، ایران و اسرائیل باشند به موضوع روسیه و اوکراین توجه داشته باشند. با این وجود، آنان باید به تورم و رکود تورمی نیز فکر کنند. منطقه یورو در حال حاضر در رکود به سر می‌برد و من فکر می‌کنم رکودی طولانی مدت و بد منظره خواهد بود.

وضعیت بریتانیا از این نیز بدتر است. به نظر می‌رسد پاندمی کووید -۱۹ مهار شده، اما سویه‌های جدیدی از کووید ممکن است به زودی ظاهر شوند. تغییرات آب و هوایی یک فاجعه آهسته است که در حال شتاب گرفتن می‌باشد و برای هر یک از ده تهدیدی که در کتاب‌ام توضیح داده‌ام می‌توانم ده نمونه برای‌تان ذکر کنم که امروز در حال صحبت کردن از آن هستیم و مربوط به آینده‌ای دور نیستند.

برای مثال، در مورد تغییرات آب و هوایی در تابستان سال جاری خشکسالی در سراسر جهان از جمله در ایالات متحده رخ داده است. در نزدیکی لاس وگاس خشکسالی به قدری شدید بود که اجساد باند‌های تهبکار دهه ۱۹۵۰ میلادی در دریاچه‌های خشک شده ظاهر شده‌اند.

در کالیفرنیا کشاورزان اکنون حق آب خود را می‌فروشند، زیرا سودآورتر از زیر کشت بردن هر محصول دیگری می‌باشد. در فلوریدا دیگر نمی‌توانید برای خانه‌های ساحلی بیمه دریافت کنید. نیمی از آمریکایی‌ها باید در نهایت به غرب میانه یا کانادا نقل مکان کنند. این موضوعی علمی است و نه صرفا حدس و گمان.

تهدید دیگر آن است که ایالات متحده می‌تواند کشور‌های اروپایی را تحت فشار قرار دهد تا روابط تجاری خود با چین را محدود کند تا حضور نظامی ایالات متحده در قاره اروپا متوجه خطری نشود. این سناریو در حال حاضر رخ داده است. ایالات متحده به تازگی مقررات جدیدی را تصویب کرده که صادرات نیمه هادی‌ها را به شرکت‌های چینی برای هوش مصنوعی یا محاسبات کوانتومی یا استفاده نظامی ممنوع می‌کند. اروپایی‌ها مایل هستند به تجارت با ایالات متحده و چین ادامه دهند، اما به دلیل مسائل مرتبط با امنیت ملی این خواسته امکان‌پذیر نخواهد بود. همه چیز به دو قسمت تقسیم می‌شود: تجارت، امور مالی، فناوری، اینترنت.

من در کتابم اشاره کرده‌ام که روسیه و چین در حال تلاش برای ایجاد جایگزینی برای دلار و سیستم سوئیفت هستند. این تلاش تنها مربوط به سیستم‌های پرداخت نیست. چین برای فروش فناوری‌های اینترنت نسل پنجم در سراسر جهان اقدامات حمایتی را انجام داده و می‌تواند از آن اینترنت برای فعالیت‌های جاسوسی استفاده کند.

از رئیس‌جمهور یک کشور آفریقایی پرسیدم که چرا فناوری اینترنت نسل پنجم را نه از کشور‌های غربی بلکه از چین دریافت می‌کند. او به من گفت: «ما کشور کوچکی هستیم به هر حال یکی از ما جاسوسی می‌کند. در نتیجه، ممکن است فناوری چینی را نیز استفاده کنم، زیرا ارزان‌تر است». چین در حال افزایش قدرت اقتصادی، مالی و تجاری خود در بسیاری از نقاط جهان است.

شاید بپرسید آیا رنمینبی چین واقعا در بلند مدت جایگزین دلار خواهد شد؟ این موضوعی زمان بر می‌باشد، اما واقعیت آن است که چینی‌ها به بلند مدت فکر می‌کنند. آنان به سعودی‌ها پیشنهاد داده‌اند که نفتی را که به آن کشور می‌فروشد قیمت‌گذاری کنند و هزینه آن را به رنمینبی دریافت نمایند. آنان سیستم پرداخت پیچیده‌تری در مقایسه با سایر کشور‌های جهان دارند. پرداخت Alipay و WeChat توسط یک میلیاردر چینی به صورت روزانه برای میلیارد‌ها تراکنش مورد استفاده قرار می‌گیرد. شما در پاریس می‌توانید از لویی ویتون با پرداخت از طریق وی چت خرید کنید.

هم چنین، در دهه ۱۹۷۰ میلادی ما یک بحران انرژی، تورم بالا و رشد راکد داشتیم که اصطلاحا «رکود تورمی» نامیده می‌شود. امروز از این نظر وضعیت بدتری را تجربه می‌کنیم. در آن زمان ما به اندازه امروز بدهی عمومی و خصوصی نداشتیم. اگر بانک‌های مرکزی نرخ بهره را برای مبارزه با تورم افزایش دهند منجر به ورشکستگی بسیاری از شرکت‌ها زامبی وار، بانک‌های سایه و مؤسسات دولتی خواهد شد.

علاوه بر این، در آن زمان بحران نفت ناشی از چند شوک ژئوپولیتیکی بود و امروز فزاینده‌تر است. تنها تأثیر حمله احتمالی چین علیه تایوان را تصور کنید که ۵۰ درصد از تمام نیمه هادی‌های جهان و ۸۰ درصد از نیمه هادی‌های پیشرفته را تولید می‌کند. این یک شوک جهانی خواهد بود. ما امروزه بیش‌تر از نفت به نیمه هادی‌ها وابسته هستیم.