به گزارش پایگاه خبری تماشاگران امروز/این بازیگر و مدرس تئاتر که دغدغه خشکسالی و کاهش منابع آبی کشورمان را دارد، همزمان با روز دهم آبان ماه که در ایران باستان به عنوان روز بزرگداشت آب و تجلیل از آناهیتا،ایزد بانوی آبها نامگذاری شده است، دلمشغولی خود را درباره مسئله خشکسالی بیان میکند.
او که به دلیل این دلمشغولی، در زمینه آب و خشکسالی مطالعات گوناگونی انجام داده، تاکید میکند آنچه در این گفتوگو مطرح میکند، نظرات شخصی او به عنوان یک شهروند ایرانی است که دغدغه خشکسالی را دارد.
او در این گفتوگو ضمن ابراز تأسف فراوان از خشک شدن دریاچه ارومیه، درباره وضعیت اضطراری دیگر دریاچهها و رودخانههای کشورمان همچون زاینده رود، دریاچه بختگان و رود کارون هشدار میدهد.
نصیرپور با تاکید بر اهمیت توجه به مسئله خشکسالی میگوید: همه مردم ما به نوعی اهمیت این مسئله را حس میکنند. بویژه با اتفاقاتی که در اطرافمان رخ میدهد مانند فرو نشست زمین و خشک شدن بعضی رودخانهها و دریاچهها همه متوجه شدهایم مسئله خشکسالی در کشور ما مقولهای است بسیار مهم که باید به آن توجه کرد.
این بازیگر اضافه میکند: با توجه به افزایش جمعیت کشورمان در نیم قرن اخیر، مسئله خشکسالی از این نگاه هم بسیار مهم است چون متأسفانه ساز و کاری برای تأمین امکانات مورد نیاز این جمعیت نداریم. از سوی دیگر تراکم جمعیت در کلانشهرها و کم شدن ساکنان روستاها، مشکلات عمده و عدیدهای را در کلانشهرها ایجاد میکند. چون در این نواحی، شرایطی برای کنترل مصرف آب و سیستم کارآمدی برای فاضلاب نداریم. بنابراین طبیعی است که با ازدیاد جمعیت، مصرف آب بالا میرود. از سوی دیگر، با کاهش بارشهای سالیانه و سفرههای زیرزمینی آب و خشک شدن دریاچهها و رودخانهها مواجه هستیم.
این هنرمند ابراز تأسف میکند: ما کل این سازو کار را کنار گذاشتهایم و برعکس رفتار میکنیم. به طوری که در ۴۰، ۵۰ سال اخیر به سدسازی روی آوردهایم. حال آنکه با ساخت سد، گویی آب را در دیسی بزرگ پهن و به ساحت آسمان پیشکش کنیم. معلوم است که این آب خیلی راحتتر و سریعتر تبخیر میشود. از طرف دیگر، به جای حفظ بستر رودخانهها که در شکل اولیه خود سبب نگه داشتن سفرههای زیرزمینی میشده، این مسیرها را هم از بین بردهایم و به جای آن سدهایی ساختهایم که کاملا برخلاف راه حلی بود که اجداد ما پیدا کرده بودند.
نصیرپور در پاسخ به این پرسش که آثار هنری چقدر به موضوع خشکسالی پرداختهاند و هنرمندان چقدر تواسنتهاند در افزایش آگاهی عموم مردم نسبت به این مقوله و مصرف درست آب موفق باشند، میگوید: هیچ! چون متأسفانه در کشور ما از سالهای گذشته مسئله خشک شدن دریاچه ارومیه واصولا خشکسالی، یک مقوله سیاسی تلقی شده و پرداختن به آن ممنوع بوده است. بعضی آثار هنری همچون فیلم «آتابای» به این مقوله اشاراتی کردهاند و تصاویری از دریاچه ارومیه گرفتهاند ولی این مسئله، عموما سیاسی تلقی شده و میشود.
او با تاکید بر اینکه لازم است تک تک ما به مسئله خشکسالی بیندیشیم، یادآوری میکند: بخش مهمی از خشک شدن دریاچه ارومیه به دلیل ناآگاهی و کمتوجهی عموم مردمی است که بیرویه چاههای جدید در اطراف این دریاچه حفر کردهاند و متوجه نیستند، حفر این اندازه چاه، چگونه این دریاچه را خشک میکند.
او با اشاره به اینکه کشورهای اروپایی هم با وجود بارشهای فراوان به فکر حفظ منابع آبی خود هستند، میگوید: حتی در کشوری مانند آلمان با وجود بارشهای بسیار زیاد، برای زنده کردن بستر قدیمی رودخانهها در حال تلاش هستند. یعنی سدها را جمع میکنند و متأسفم که میگویم ما داریم چیزی را قرقره میکنیم که خود آنان متوجه شدهاند اشتباه است و در حال بررسی و یافتن راهحلهای تازهاند.
او با تاکید بر اینکه حل این مشکلات نیازمند عزمی ملی است، یادآوری میکند:اگر مسئولان ما خواهان افزایش جمعیت هستند، این جمعیت باید منابع و ذخیره مصرف داشته باشد. به هر حال جمعیت زیادتر نیازمند امکانات بیشتر است. خوشبختانه در زمینه برق و گاز، روشهای گوناگونی برای تأمین وجود دارد ولی برای آب باید برنامهریزی جدی داشته باشیم