کد خبر : 53084 تاریخ : ۱۴۰۱ يکشنبه ۱۵ آبان - 17:13
ورزشی که بلای جان شده است! یادداشت_علیرضا اصغرزاده/از زمانی‌که عشق اندام و پرورش هیکل افتاد به جان پسرهای امروزی چندسالی می‌گذرد. باشگاه‌های ورزشی به‌منظور ساختن هیکل جوان‌مردهای ایرانی مشغول به‌کار شدند.

اما در بسیاری از این باشگاه‌ها به جای ساختن عضله‌ها و ماهیچه‌ها با ورزش مستمر و تمرین و ممارست از فرمول ساده‌تری استفاده می‌کنند و آن قرص‌ها و کپسول‌ها و آمپول‌ها است که جای نرمش و تمرین و کار با دستگاه را گرفته است. علاوه بر هزینه‌ای که باید در قبال پرداخت عضویت باشگاه و هزینه‌های سرسام‌آور ویتأمین‌ها و آمپول‌ها پرداخت کرد، بهایی گرانتر نیز باید برای جان پرداخت.

شاید از دید پسرک‌های امروزی لذت نگاه کردن به هیکل‌های آرنولدی به همه اینهایی که گفتیم بیارزد! همین‌که جلوی دوست و آشنا سینه‌ای جلو بدهیم و ماهیچه‌های بازوانی‌مان را نشان دهیم، کافیست. علاقه‌مندان به اندام‌های عضله‌ای این روزها بدجوری به جان مردان افتاده است. حتی عده‌ای با علم‌وآگاهی از خطرات و مضرات استفاده از این داروهای هیکل‌ساز به‌صورت داوطلبانه اقدام به مصرف این داروها می‌کنند.

بیشتر دوستداران ورزش بدنسازی بین سنین 18 تا 28 سال می‌باشند، اما باشگاه‌های بدنسازی از افراد بالای ۱۵ سال نیز ثبت‌نام به عمل می‌آورد. پرورش‌اندام نیاز به تمرین و ممارست دارد، علاوه‌بر اینکه تغذیه نیز باید مناسب باشد اما گاهاً افراد برای رسیدن به نتیجه مطلوب عجله دارند و همین امر باعث شده تا برخی برای رسیدن به اندام بهتر از داروها و مواد نیروزا یا حجم‌آورمانند پریموبولان دپو و دیانابول که به همراه برخی دیگر از استروئیدهای خوراکی و تزریقی که عوارض بدی برای بدنشان دارد استفاده کنند. استروئیدهای آنابولیک که مشتقات ساختگی از هورمون جنسی مردانه یا تستوسترون هستند و پزشکان مقادیر بسیار کمی از آن را جهت درمان بیماری‌های عضلانی، سرطان سینه، سوختگی‌های شدید، انواع نادری از کم‌خونی و برخی بیماری‌های کلیوی تجویز می‌کنند، اکنون میان بدنسازان به‌عنوان داروی حجم‌آور و تقویتی استفاده می‌شود.

آمارها حکایت از آن دارد که در اغلب مربیان پرورش‌اندام در باشگاه‌های بدنسازی مدارک دانشگاهی ندارند و هیچ اطلاعی از علم پزشکی هم ندارند و این در حالی‌است که به سادگی انواع و اقسام مکمل‌ها و داروها و آمپول‌ها را به شاگردان خود تجویز می‌کنند. از سوی دیگر هزینه‌های خرید این داروها به حدی بالاست که مبلغ قابل توجهی از درآمد بدنسازان را به خود اختصاص می‌دهد، طوری‌که اغلب این داروها به‌صورت قاچاق وارد کشور می‌شوند و در صورت اصل بودن، بهای آنها بسیار گران است، طوری‌که یک جوان ورزشکار باید ماهیانه حدود حداقل سه‌ چهار میلیون تومان بابت استفاده از این مکمل‌ها پرداخت کند.

با همه اینها هنوز هستند جوانانی که با علم‌وآگاهی از مضرات و صدماتی که این داروها به خود و در نهایت خانواده‌شان وارد می‌سازد از این مکمل‌ها استفاده می‌کنند به امید اینکه هیکلی مردانه‌تر و پهلوانی‌تر داشته باشند. اما غافل از اینکه پهلوانی به هیکل‌های بادکنکی و آمپولی نیست.