البته مردم ایران تجربه زمستان سخت تر از زمستان کنونی در بهمن ماه سال ۱۳۵۰ هجری شمسی دقیقا هفت سال قبل از وقوع انقلاب اسلامی ایران را دارند. این زمستان به گونه‌ای بود که بخش وسیعی از ایران در برف و یخبندان فرو رفت که سرانجام منجر به مرگ بیش از ۴۰۰۰ نفر شد اما به خشکسالی سیزده ساله کشور در آن زمان پایان داد. برخی معتقدند، این رویداد به عنوان سخت‌ترین و مصیبت‌بارترین بوران در تاریخ مکتوب بشر بوده‌است.
در آن زمان تعداد زیادی از نواحی جغرافیایی که به عنوان روستا یا دهستان از آنها یاد می‌شد، به‌طور کامل از بین رفتند به طوری که بعضی از محققان می‌گویند نزدیک به ۲۰۰ روستا به‌طور کامل از روی نقشه پاک شدند. طبق گزارش‌هایی که در سایت‌های خارجی، ایرانی و روزنامه‌های قدیمی دیده می‌شود، مصیبت بارترین حوادث اینها بودند؛ مدفون شدن ۱۲ روستا در منطقه سمیرم، مرگ بیش از هزار نفر در ارتفاعات گیلان، ۴۰ خانوار در یکی از روستاهای کشور، مدفون شدن یک قطار بزرگ با تمام سرنشینانش. بنابر گزارش‌های روزنامهٔ اطلاعات در همان روزها، شهر اردکان در استان فارس و روستاهای اطراف آن از جمله مناطقی بودند که بیشترین تأثیر را بر اثر بوران متحمل شدند. همچنین در روستاهای کاکان یاسوج و کمهر سپیدان فارس هیچ فرد زنده‌ای باقی نماند. در شمال غرب نیز، در نزدیکی مرز ایران و ترکیه، روستای شکلاب به‌همراه صد نفری که در آن ساکن بودند در زیر انبوه برف دفن شد.
هشت روز از کولاک شدیدی که در ایران شروع شده بود می‌گذشت و اغلب جاده‌های کشور بسته شده بودند. کامیون دارهایی که در راه مانده بودند و می‌دیدند مردم گرسنه هستند قید مال شان را زدند و خوراکی‌هایی که بار زده بودند را با مردم تقسیم کردند. گاهی اوقات سرما آنقدر در جاده‌ها شدت می‌گرفت که مردم مجبور می‌شدند هر چیزی که دم دست شان است را بسوزانند و خودشان را گرم کنند. در این میان بار کامیون‌های زیادی هم سوزانده شد تا مردم از سرما یخ نزنند. حیوانات وحشی هم که دیگر غذایی برای تغذیه نداشتند، از پناهگاه‌های خودشان به شهرها آمدند و به ترس مردم افزودند. البته انتهای این زمستان سخت با تلخی همراه بود. در انتهای بهمن ماه آن سال دمای هوا کم‌کم افزایش پیدا کرد و بوران شدید و سهمگین به کار خود در کشور پایان داد اما تبعات آن همچنان ادامه یافت. پس از آن بیماری‌های آنفولانزا و سرماخوردگی های شدید به سراغ مردم آمد و عده‌ای دیگر نیز به این دلیل جان سپردند.
به هر ترتیب در پایان زمستان سخت کنونی نیز باید انتظار روزهای خوب البته با کمترین تلفات انسانی و پایان خشکسالی چند دهه‌ای کشور را داشته باشیم.