این اولین باری است که میان شورای شهر و شهرداری چنین اختلافی به وجود می‌آید. شورایی که همسو ترین نماینده های مردم پایتخت با شهرداری بودند و علی رغم تمامی مخالفت‌ها شهرداری را انتخاب کردند که به هیچ عنوان سابقه مدیریت شهری نداشت و حتی از منع قانونی انتخاب چنین فردی را نیز برطرف کردند حال چگونه شده است که اعضای چنین شورایی که اکثر آن‌ها افراد ناشناخته سیاسی بودند با شهرداری که خود با سلام و صلوات او را انتخاب کردند چنین اختلاف عظیمی با یکدیگر پیدا کردند.

از ماجرای ‌نام آقازاده‌ها در میان شهرداران مناطق گرفته تا ماجرای عجیب انتخاب شهردار منطقه 12 همه و همه نشان می‌داد که شورا و شهرداری هر روز از یکدیگر فاصله بیشتری می‌گیرند و امروز کار به جایی رسیده که اعضای شورایی که همسو با شهردار تهران بودند حاضر به شرکت در جلسه صد و سی و یکم شورای شهر نبودند. طلاق عاطفی شورا از شهرداری رنگ و بوی متفاوتی به خود گرفته است و نباید فراموش کنیم که مسبب این طلاق عاطفی نیز حمایت بی اندازه شورا از اقدامات شهرداری بود. چرا که برای حمایت از شهرداری اعضای شورا که در ابتدا نمایندگان مردم در پارلمان شهر هستند نه نماینده شهرداری وظیفه ذاتی خود را فراموش کرده و در هر مناسبتی به دفاع گاه و بی گاه از شهرداری می‌پرداختند.

شهرداری که عملاً از زمان آغاز فعالیت تاکنون نه تنها پروژه عمرانی به درد بخوری را کلنگ زنی و افتتاح کرده است بلکه با سرگرم کردن خود با امورات بی ارزش مانند افتتاح سرویس بهداشتی یا پارکینگ و یا نهال کاری عملاً به پایتخت نشینان این پیام را مخابره کرده است که شهردار جدید توان و جرئت انجام پروژه های زیر بنایی عظیم برای حل مشکلات شهر ندارد و فقط به فکر بزک شهری است که از تحمل زخم های بی شمار خسته شده.

به هر ترتیب در پایان این نوشتار باید عنوان کرد که اعضای شورا نباید فراموش کنند نماینده مردم شهر تهران هستند و باید با هر گونه قانون گریزی مبارزه کنند؛ اعضای محترم شورای شهر از طرف مردم پایتخت موظف هستند تا پیگیر حل مشکلات پایتخت باشند و جواب اعتماد مردم به خود را با درست انجام دادن وظایفشان بدهند.