به گزارش پایگاه خبری تماشاگران امروز/فدراسیون‌های ورزشی برای پیش‌برد اهداف خود نیازمند مدیریت راهبردی هستند. رویکردی که با عواملی از جمله بررسی وضعیت فعلی، تدوین برنامه، اجرا و ارزیابی آن همراه است و توجه یا عدم توجه به آن موفقیت یا شکست را در بعد کلان ورزش به همراه دارد.
مدیریت راهبردی در ورزش امروز یکی از مؤلفه‌های بسیار مهم در حوزه مدیریت ورزش است. در همین راستا برنامه‌ریزی کوتاه، میان و بلند مدت از جمله شاخصه‌های کشورهای موفق در حوزه ورزش به شمار می‌رود و وقت آن رسیده که از کلام و گفتار به عمل و رفتار برسیم چرا که در غیر این صورت در مدت زمانی کوتاه حتی در بین کشورهای درجه اول و دوم آسیا جایی نخواهیم نداشت.
در این بحث و کلام به هیچ عنوان نگاهمان به یک فرد یا موضوع خاص نیست بلکه سعی داریم به بهانه چالش‌های موجود در فدراسیون‌های ورزشی به خصوص در آستانه انتخابات و مسائل بعد از آن از دریچه‌ای دیگر ورزش و مدیریت کلان آن را مورد بررسی قرار دهیم شاید نقطه عطفی برای خروج از بحران و جلوگیری از چالش‌های آتی ورزش ایران باشد.
دوچرخه‌سواری و شمشمیربازی؛ ۲ فدراسیونی که با سرپرست اداره می‌شوند و هر یک داستان و مسائل مربوط به خود را دارند. دوچرخه‌سواری در چند وقت اخیر مشکلاتی طولانی‌تر با اتفاقاتی داستان‌گونه داشته چرا که بعد از انتخابات و مشخص شدن رئیس، بنا به دلایلی که علاقه‌مندان به ورزش آن را می‌دانند وارد پروسه استعفا، دوران سرپرستی، تأیید اساسنامه مجدد در فدراسیون جهانی و دوباره برگزاری مجمع انتخاباتی شد که این روند با تعلل و کندی بسیاری همراه است. این مسیر خسته‌کننده و طولانی، صدای جامعه دوچرخه‌سواری را هم درآورده و هر روز در انتظار برگزاری مجمع انتخاباتی هستند تا شاید از این بلاتکلیفی خارج شود.
در آن سوی میدان، فدراسیون شمشیربازی فضایی به مراتب آرام‌تر را پشت سرگذاشت و همانند این فدراسیون امور سکان‌داری را به فردی آشنا با این رشته و فدراسیون سپرد تا دوران سرپرستی با شرایط بهتری دنبال شود اما یک نکته در این میان وجود دارد؛ افرادی که سرپرستی فدراسیون‌های ورزشی را بر عهده گرفته‌اند و با توجه به شناخت و اشرافی که به این رشته دارند و اتفاقا از گزینه‌های تصدی‌گیری ریاست فدراسیون نیز هستند، تا چه حد موفق خواهند بود؟
وضعیت دوچرخه‌سواری همانطور که اشاره شد فعلا مبهم است و باید امیدوار بود تا مسئولان وزارت ورزش هر چه زودتر شرایط مناسبی را برای این فدراسیون و انتخابات پیش رو ایجاد کنند. اما در فدراسیون شمشیربازی با آنکه فضایی آرام را شاهد هستیم اما یک مسئله ایجاد حساسیت می‌کند و آن این است که با توجه به برنامه شلوغ و ترافیک مسابقات به ویژه در ابتدای سال جاری چه راهبردی برای عبور از این مسیر سخت وجود دارد؟
تقویم فدراسیون شمشیربازی در سال آتی بسیار شلوغ است که این مسئله نیازمند حمایت مسئولان ورزش، حضور حامیان مالی و البته مدیریت فدراسیون است. بعد از نتایجی که در شمشیربازی به ویژه در سابر به وجود آمد و انتقاداتی که به حق هم بود در ادامه، سابریست‌های ایران در الجزایر شاهکار کردند و با مدال نقره جهانی به تهران بازگشتند تا نشان دهند شمشیربازی همچنان یکی از امیدهای ورزش ایران است و می‌توان در میادین بین‌المللی روی آن حساب جداگانه‌ای باز کرد.
سابریست‌های کشورمان این روزها خود را آماده حضور در گرندپرس تونس می‌کنند که قرار است اواخر دی‌ماه گزار شود، بعد از آن وردکاپ ورشوی لهستان و پادوا ایتالیا پیش روی ملی‌پوشان است که نمایندگان ایران باید در قالب تیمی به مصاف رقبای خود بروند. در ابتدای سال ۱۴۰۲ شمشیربازی ایران مسابقات بوداپست مجارستان را پیش رو دارد و در اردیبهشت نیز مسیر انتخابی المپیک آغاز می‌شود.
به همه این رویدادها مسابقات قهرمانی آسیا را هم باید اضافه کرد، رویدادی که تا این لحظه یازدهم خردادماه برای آن در نظر گرفته شده اما میزبان و محل برگزاری مشخص نشده است. حضور در میدان بزرگی چون قهرمانی جهان در اواخر تیرماه سال آینده هم در تقویم فدراسیون جهانی ثبت شده و این ترافیک شلوغ و حجم اعزام‌های فدراسیون شمشیربازی چند مؤلفه مهم را پررنگ می‌کند که بحث مدیریت راهبردی، روند آماده‌سازی تیم‌های اعزامی، شرایط تمرین و اردوها، پشتیبانی تیم‌های ملی، روند اعزام تیم‌ها و مهم‌تر از همه بحث مالی و تأمین منابع ارزی برای حضور در این مسابقات از جمله آن است.
از سویی دیگر باید به این نکته تاکید داشت که در ورزش‌هایی مانند دوچرخه‌سواری و شمشیربازی روند استعدادیابی و مسیر قهرمانی یک شبه یا کوتاه مدت نیست و اگر می‌خواهیم قهرمان پروری کنیم باید برای چندسال صبوری کنیم تا به قول قدیمی‌ها میوه به بار بنشیند و بتوانیم مزد تلاش‌ها، برنامه‌ریزی و آینده‌نگری خود را بگیریم و این همان کاری است که کشورهای در حال توسعه قاره پهناور آسیا به آن روی آورده‌اند و هر گونه تعلل یا لغزش، موجب عقب‌ماندگی ورزش ایران در بعد قهرمانی می‌شود.
چالش فدراسیون‌های ورزشی و فقدان مدیریت راهبردی
اما یک نکته مهم، در ورزش‌هایی مانند دوچرخه‌سواری یا شمشیربازی ملاک تنها رفتن روی سکو نیست چرا که حضور در رویدادهای مختلف، امتیازهایی را برای ورزشکاران به همراه دارد که در نهایت موجب ارتقای رنکینگ آنها در سطح جهانی شده که این مسئله در شمشیربازی اهمیت ویژه‌ای دارد.